این که چرا پس از چهار سال پایتخت ساختن و استقبال مردم از سریال های نوروزی و ماه رمضانی سیروس مقدم، در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری، سریالی از رسانه ی ملی پخش می شود که کلیدواژه ی آن رئیس جمهور است و او را به عنوان محبوب، منجی و چشم امید همه ی مردم معرفی می کند، پاسخش را می توان در طراح فیلمنامه و به عبارتی مغز متفکر سریال علی البدل و هم مشرب هایش جوست و جو کرد.

محسن تنابنده که هرگز ارادتش به یکی از رهبران فتنه ی 88 یعنی رئیس جمهور ممنوع التصویر را مخفی نکرده و حتی پس از فتنه ی 88 او را به عنوان عاقد برای ازدواجش انتخاب می کند. بازیگر و نویسنده ای که در جشنواره ی فجر، وزیر سرشکسته ی امور خارجه ی دولت بنفش را در آغوش می کشد و از موقعیتی که به واسطه ی رسانه ی ملی مردم ایران نصیبش شده، پس از سرمایه گذاری در سریال های موفق پیشین، سر بزنگاه به نفع جریان سیاسی ورشکسته ی مورد نظرش سوء استفاده می کند.

در علی البدل، رئیس جمهور به عنوان منجی و واسطه ی مبارزه با مفاسد معرفی می شود، در حالی که همه می دانیم تنها بر مبنای آمار علنی و ثابت شده، دولت روحانی تا کنون بزرگ ترین رکورد دار مفاسد و سوء استفاده های دولتی بوده است.

نویسنده ی سریال علی البدل، علاوه بر غیر معقول و اشتباه معرفی کردن خواسته های مردم از رئیس جمهور، ناتوانی رئیس جمهور در عمل به وعده ها و برآوردن انتظارات مردم را در قسمتی از سریال از زبان دختر دانشجو به سبک و سیاق طلبکارانه ی خود روحانی این گونه توجیه می کند که «رئیس جمهور که سوپرمن نیست»! و در ادامه مسئول حل مشکلات را خود مردم معرفی می کند و رئیس جمهور را مدیری که تنها باید مردم را مدیریت کند!!!

حال در واکنش به این نوع ماست مالی ضعف و نقص ها و ناتوانی های دولت بنفش، این سؤال مطرح است که اگر این گونه است، چرا آدمی معمولی مثل روحانی، با وعده های سوپرمنی به مدت چهار سال چنین جایگاهی را اشغال و حیف کرد؟!

سؤال دیگر آن که چگونه می توان گناه سوء مدیریت ها و بی تدبیری های دولت که امید مردم را به سمت نا امیدی کشانده را به گردن خود مردم انداخت؟! مردمی که همواره از مسئولان خود پیشرو تر بوده و وظایف خود را بهتر انجام داده اند!

و سؤال آخر این که نقش صدا و سیما در ممانعت از تبلیغات زود هنگام و چنین سوء استفاده هایی از رسانه ی ملی چیست؟!

حسن صیاد

وقتی من مسئولم و وظایفم را انجام نمی دهم، به وعده هایم عمل نمی کنم، به خواسته های رأی دهندگانم اعتنایی نمی کنم و می گویم: «شرمنده نیستم»، چند معنی می تواند داشته باشد؛

«شرمنده نیستم» یعنی من وعده ای یادم نمی آید که عملی نکرده باشم، پس یعنی من فراموشکارم و شرمنده نیستم!

یا این که «شرمنده نیستم» یعنی من دروغ را بد نمی دانم، بنابراین از قول های دروغم و ادعاهای کذبم شرمنده نیستم!

یا این که «شرمنده نیستم» یعنی اصلاً من اتلاف فرصت و بودجه ی مردم، پایمال کردن عزت ملی، لطمه به استقلال کشور، کمک به افزایش فساد و رانت خواری به ویژه از نوع دولتی و ... را ناپسند نمی دانم و شرمنده نیستم!

یا این که «شرمنده نیستم» یعنی من وظایفم را به خوبی انجام داده ام، پس شرمنده نیستم! و اگر امور فوق وظیفه ای بوده که مأموریت انجام آن ها به من داده شده که واویلا!!!

و در جایی که رهبر عزیزمان از این که مسئولان به وظایفشان در قبال ایجاد اشتغال و ... عمل نکرده اند، ابراز شرمندگی می کند و من «شرمنده نیستم» یعنی از ولایت مداری بویی نبرده ام و هرچند ریاکارانه همواره از تبعیت از رهبری حرف بزنم، فریب کار دورویی بیش نیستم و بنابراین شرمنده نیستم!

حسن صیاد

چند روز پیش با خوندن این تیتر خبری از حسن آقا که «دولت به وعده هایش عمل کرد، در پیشگاه خداوند و مردم شرمنده نیستیم!» حس و حال اصحاب کهف رو به خوبی تجربه کردم و احساس کردم که نه تنها یه شب، بلکه سالها گذشته و قصور و تقصیرهای زیانبار دولت حسن آقا که به این زودی ها جبران شدنی نبودن، به خاطره ها پیوسته!

با خودم گفتم یعنی الآن هم چرخ سانتریفیوژها می چرخه و هم چرخ زندگی مردم؟!
یعنی دیگه می تونیم بدون تهدید و خوردن فحش و برچسب از عملکردهای اشتباه دولت انتقاد کنیم و دولت از تهمت و تخریب پرهیز میکنه؟!
یعنی بعد از این دولت با شفافیت پاسخگوی مردمه؟!
یعنی واقعاً تحریم ها برطرف شده و همچنین مشکل آب خوردن و ازدواج و مسکن ...؟!
یعنی بیکاری و گرونی حل شده و توزیع عادلانه ی ثروت انجام شده؟!
یعنی تولید داخلی رونق پیدا کرده و کارخونه ها باز شدن؟!
یعنی دیگه عزت و احترام به پاسورت ایرانی برگشته و هر جا ایرانی میبینن رو دست بلندش میکنن؟!
یعنی دیگه دولت به فرهنگ ایرانی و اسلامی توجه میکنه؟!
یعنی دیگه دولت با آمار و عدد و ارقام بازی نمیکنه؟!
یعنی حسن آقا داسش رو گذاشته زمین و اداره ی کشور رو از فک و فامیل و دوست و رفیق گرفته و بر مبنای شایسته سالاری داده به افراد متدین و دلسوز و متخصصان و نخبگان؟!
یعنی دیگه الآن کشور داره بر اساس قانون و علمی اداره میشه؟!
یعنی دیگه فساد مالی و رانت خواری و اینا نداریم و با متخلفا برخورد میشه؟!
یعنی از این به بعد اگه حسن آقا اشتباهی کنه با صراحت در برابر ملت عذرخواهی میکنه؟!
یعنی...؟!

دیگه داشت قلبم از ذوق و البته تعجب وامیستاد که خوندن این جمله به دادم رسید: به قول‌هایی که به مردم از اول امسال دادیم (اونم موردی) عمل کردیم، مثل تورم تک رقمی!
و با یادآوری جمله ی تبلیغاتی حسن آقا در انتخابات سال 92 که «ملاک تورم جیب مردم است، نه گزارش مرکز آمار و بانک مرکزی»، از خطر سکته ی ذوقی نجات پیدا کردم و با خوندن جملاتی مثل «برجام کار بسیار بسیار بزرگی بود!»، « مسئولان ما مشکلات را یکی پس از دیگری حل کرده‌اند!»، «قهر طبیعت (ریزگردها) نتیجه ی ظلم ما است!»، «در هر چیزی مداخله نکنیم!»، «نگذاریم در جامعه ما اختلاف و شکاف به وجود بیاید!» و ... خیلی زود فهمیدم که آش همون آشه و کاسه همون کاسه! و این جمله هم از جنس کلمات قصار قبلی ایشون بود که کنتور نمینداخت!

و این شد که الآن قلبم به وضعیت عادی برگشته و حال عمومیم هم خوبه!
با تشکر از دکتر حسن!

حسن صیاد

آقای علی لاریجانی!

وقتی در جمع مردم مشکلات و نابسامانی های روز که ردپایشان بیشتر می رسد به عملکرد ضعیف، بد و افتضاح دولتی با روحیات غیر انقلابی، از رئیس جمهور و تعدادی از وزرایش گرفته تا بعضی فرمانداران و کارمندان محلی، و صحبت از چاره جویی و راه حل می شود، نهایتاً نام مجلس و مفهومی به عنوان نظارت و بازخواست به عنوان نماینده ی مردم و خانه ی ملت به میان می آید؛ عنوانی که چندان با مسمی هم نیست! چه خانه ی ملتی که صدای هر حزب و جناح و جریان خاصی از آن شنیده می شود به جز صدای ملت؟!

یادم می آید در گذشته ای نه چندان دور، انقلابی ترین عملکردها را از امثال شما می دیدیم... اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا!

هم اکنون شما افتخار دارید ریاست مجلسی را به عهده داشته باشید که بسیاری از جهت گیری های غالب آن روی مجلس ششم را سفید کرده!

شما افتخار دارید که در دوران ریاستتان در بیست دقیقه با تأثیر انکارناپذیر جنابعالی، یکی از ننگین ترین و خسارت بار ترین قراردادهای تاریخ ایران به نام برجام تأیید و تصویب می شود!

شما مفتخرید به ریاست مجلسی که رئیس جمهور در دوره ی فعالیت آن بزرگترین کوتاهی ها و تخلفات را انجام می دهد، نزدیکانش بزرگترین پرونده های فساد مالی را رقم می زنند و بعضی وزرایش بزرگترین خیانتها را به مملکت اسلامی و آرمانهای انقلاب می کنند و خیالشان راحت است که حتی امضاهای استیضاح هم با تعامل و مذاکره قابل پس گرفتن است!

شما افتخار دارید رئیس مجلسی هستید که شاید آینده معلوم کند که چقدر در خلاف جهت زمینه سازی برای تمدن نوین اسلامی شتابان قدم برداشته است!

و ...

مجلس تحت ریاست شما از این آزمون آخر هم هرچند به هر بهانه و توجیه واهی، روسفید بیرون نیامد! نماینده ی ستاد میرحسین موسوی؛ اهدا کننده ی عنوان مزخرف به مسکن مهر قشر مستضعف، متهم ردیف اول ریخته شدن خون دهها زائر امام رضا (علیه السلام)، متهم سوءاستفاده ی فرزند از موقعیت پدر و فسادهای مالی و ... پس از استیضاح، رأی اعتمادی بیشتر از روز اول معرفی از طرف دولت بنفش گرفت و نمکی بر زخم دل داغدار خانواده های عزادار قطار سمنان مشهد پاشید!

همه ی اینها بماند، چرا پس از اعلام نتیجه ی شرم آور استیضاح، دیگر از او دلجویی کردید و با سلام و صلوات و آرزوی توفیقات بیشتر در تخلفات و تقصیرات مستمر، به سبک بدرقه ی یک قهرمان ملی بدرقه اش کردید؟! و به عبارتی مقصر را تنبیه نکردید، چرا تحویلش گرفتید؟!

آقای لاریجانی! حافظه ی کشور مظلوم و سیاست زده ی ایران در طول تاریخ، هر چند تلاشهای مذبوحانه ای در جهت تحریف آن صورت پذیرد، به درستی چهره ی خادمان را از کسانی که با نقاب خادم، همواره ماهی خود را از آب گل آلود صید کرده اند، باز شناخته و خواهد شناخت.

اما از باب امر به معروف و نهی از منکر عرض می کنم؛ این دنیا و مال و مقامش گذراتر از آن است که فکرش را بکنیم!

حسن صیاد

از ابتدای انقلاب تا کنون هیچ دولتی حتی دولت بنی صدر، تا به این حد به دوگانگی در حرف و عمل مبتلا نبوده؛ به طوری که دیگر هر ادعایی از سوی دولت مطرح می شود، ابتدا عکس آن موضوع به ضمیر ناخودآگاه ما متبادر می شود.

 امروز هم که بر خلاف هشدارهای رهبر معظم انقلاب، با دشمنان دیرین ایران اسلامی رفاقتی به سبک رفقای گرمابه و گلستان برقرار کردند، قدم زدند، همسفره شدند، قهقهه زدند، در آغوش هم آرام گرفتند و با بی تدبیری و خوش بینانه اگر بنگریم، خیانت نه، با جهالتی که همه ی دوستداران انقلاب را نا امید کرد، دستاوردهای علمی و پیشرفت های بومی و از آن مهمتر عزت ما را در طبق اخلاص دو دستی تقدیم کردند و در عوض نه تنها امتیازی نگرفتند، بلکه بر خلاف ژست های دروغین پیروزی و دستاورد سازی های دولت بنفش، تحریم ها و خسارت های بیشتری را تحمیل کشورمان کردند ...، اکنون راه فرار از محکمه ی افکار عمومی که به پیش بینی رهبر عزیزمان، چهره ی واقعی آمریکا برایشان آشکارتر شده را در بیان یک دروغ بزرگ می دانند و حسن روحانی در سخنرانی خود در دانشگاه تهران در روز دانشجو می گوید: «ما هیچ قدمی در مسأله ی برجام برنداشتیم مگر آن که با مقام معظم رهبری مشورت کردیم» !!!

دروغی بزرگ که سازندگان آن با مطرح کردنش دو هدف را دنبال می کنند؛ اگر دولت ناکارآمد موفق شود مقام معظم رهبری را شریک ضررهای بزرگ وارد آورده به کشور معرفی کند و این ادعا باور شود، این امید وجود دارد که یا دهان منتقدان به احترام رهبر معظم انقلاب بسته شود و دولتِ خسارتِ محض بتواند پشت رهبری قایم شود و یا این که با وجود انتقادات شدید و به حق، جایگاه رهبری نیز به همراه دولت به عنوان شریک جرم، آماج حملات قرار گیرد؛ که حالت دوم به دلیل پایبندی و علاقه ی عموم مردم به ولایت فقیه ناممکن تر می نماید.

اما این دروغ پردازان بدانند که در حقیقت هیچ کدام از این دو احتمال شدنی نیستند، چرا که همه ی مردم شریف ما نظر رهبر عزیز را از همان ابتدا تا امروز بارها و بارها شنیده اند و این جمله را که من به مذاکرات خوش بین نیستم و ملت عزیز ایران عبرت بگیرند! و می دانند که ایشان پس از بی اثر دیدن یک دنیا نصیحت و هشدار ناگزیر از باب سر به سنگ خوردن و تجربه کردن، اجازه ی مذاکرات را دادند، آن هم در محدوده ای خاص و با رعایت خطوط قرمز! که آن هم بر خلاف دروغ های صریح رئیس جمهور، نه محدوده اش رعایت شد و نه خطوط قرمزش!

کاش حسن روحانی برای نفی دولت قبلی دست روی چیز دیگری می گذاشت و اتهام دروغگویی به دولت دهم را برای تبلیغ انتخاباتی خود انتخاب نمی کرد، چرا که خود عملاً نشان داده که در این زمینه گوی سبقت را از هر رقیب دیگری به خوبی ربوده و دلیل صراحت گزنده ی نگارنده ی این مطلب آن است که رئیس دولت یازدهم قصد دارد در راستای بازی های سیاسی ناپاکش، حریم پاک ولایت فقیه را نیز خدشه دار کند! و این موضوعی است که هیچ انقلابی با غیرتی نمی تواند آن را تحمل کند. وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ.

حسن صیاد