غمسروده ای از این دل تبدار 

کی می رسی ز راه که دل بی شکیب مانده
سـوی تـو چشــم آیــه امـن یـجـیـب مـانـده
عــــاشـق تـریـن نبـی خـدا در غـبـار غـربت
آقــــای ما بــیا که پیــمــبـر غـریـب مـانـده

وای از دل لنگ...

این هفته کرج هم بوی شهید گرفت، 2 لاله بی نشون که یه شهر خونواده شون شدن و چه بدرقه باشکوهی!
وقتی نیگام به نوشته روی یکی از اون تابوتهای سبک افتاد، اشک تو چشام حلقه بست. آخه بین اون شهید و مادرش حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دو تا شباهت دیدم؛ یکی بی نشونی و دیگه سن کم 18 سال.
اما دو تا تفاوتم داشت؛ یکی این که این شهیدو تو روز روشن تشییع کردن و دوم این که این همه جمعیت اومده بودن واسه تشییع!  

این دو بیت هم سهم من بود از بوی شهید:

وای از دل گنگ من که در خوابم کرد
از این دل لنگ من که مردابم کرد

شد رود شهید، پس به دریا پیوست
آه از دل تنگ من که بی تابم کرد

سروده ای از حقیر که با نگاهی نخستین به ضریح مبارک متولد شد؛

به یک نگاه تو شد زیر و رو دل سیهم
نگاه کن که ز خویشیّ خویشتن برهم

نگاه کن که به یک غمزه‌ات دلم بردی
نگاه کن که دلم را تمام بر تو دهم

نگاه کن که اسیر تو تا ابد باشم
و تاج نوکری‌‌ات را به روی سر بنهم

نگاه کن که زیارت کنم نگاه تو را
تگاه کن که بشویم به اشک، خاک رهم

چه زائری که ضریح تو را نبوسیدم
مرا ببخش که من شرمسار از گنهم

اگر چه گِرد تو پروانه‌ها طواف کنند
به سوی در نگهی، من به باب بارگهم

نگـاه کـن، «نگـرانـم» نگـاه بـرگیـری
مکن دریغ کریمـا! گـدای این نگهم

      آنگه که چشمها ...

آنگه که دل ز نقش خوش عشق چون پرند
وز داغ آن در آتــش و بی‌تــاب چــون سـپند
وز راز نــــاز و بـــازی و طــــنــازی‌اش بــه آز
وز لــذت نــهـفـتــه در آن ســــوز در کـمـنـد
وز تـیــر آن به رنگ غروب است، رنگ خـون
وز آن پــــرنــــد تـــیــــز دلاویـــــز در گـــزنـــد
وز اشــتــیــاق لـحـظــه دیـــــدار بـی‌قــــــرار
وز جــرم شـورشی که به پـا می‌کند به بند
آنــگــه کـه چـشمـها نـگـران سوی جاده‌ها
در غــربــتـی غریـب گــرفــتـــار حســرت‌انـد
آنــگــه کـه در سـکـوت غـریـبـانه بی‌کـسـی
در اوج خـویــش ســـوی کـس آیـد نـیـازمـنـد
آنــگــه کــه انـتـظـــار دگـر خـسـتـه می‌شود
گـــم می‌شــود در آتـــش لـبــها بـگـو بخـنـد
آرام‌بـخـشی از کـه بـرآیـد بـه جــز نـسـیــم؟
تـلـخـی کــام بـا چـه رود جـز بـه طـعـم قند؟
ای خــوش‌گــزیــن و دلـبــر مشکل‌پسنـد مـا
آخــر چـه می‌شود کـه تـو ما را کنی پسند؟
مـا عـاشقیـم و سـوخـتـه‌دل، طـعـنـه‌ها زیاد
مـظـلـومـمـان چـقــدر پــسـنـدی و دردمـنـد؟
بـیمــار چـشــم و خــال تـو هستیم، رخ نما
حـق‌الـمعـاینه دهمت جـــان، بگـو که چـنــد؟