+ نوشته شده توسط حسن صیاد در سه شنبه 98/1/20 و ساعت
1:26 صبح | نظر
عمری گدا و همنفس شاه می شدم با روضه اش رفیق غم و آه می شدم می دید آب از این غم جانکاه می شدم وقتی که داشتم به در از راه می شدم بی سرپناه بودم و صیاد من رسید نام حسین باز به فریاد من رسید
***
در بند خویش بودم و درگیر او شدم با طعم اشک روضه نمک گیر او شدم در داغ عشق سوختم و پیر او شدم آسوده از دو عالم و تسخیر او شدم دارم هوای هر که شود با حسین دوست بیزارم از هر آنچه که بی رنگ و بوی اوست
***
شکر خدا ز بزم حسینم نکرد طرد سهمی عطا نمود به ما هم ز اشک و درد از چشم سرخ و جامه ی مشکی و روی زرد ممنونشم مصیبت ما را بزرگ کرد شکر خدا گرامی مان داشت با حسین با ما خداست تا به لب ماست یاحسین
***
در مجلس حسین نفس تازه می کنم هیئت، خطابه، سینه زنی، خیمه و علم روضه، زمینه، شور، مناجات، اشک و دم این حاصلش، نمی گذرم هرگز از ستم ذلت نمی پذیرم و تسلیم، هیچ گاه مظلوم را هر آنکه شود می شوم پناه
***
هرگز مباد دفعه ی آخر زیارتش روزی دهد خدای حسین از شفاعتش ثابت قدم شویم به راه شهادتش در سایه سار صحبت اصحاب و حضرتش ما را خدا حیات و مماتی چو او دهد نزد خودش به خاطر او آبرو دهد
***
دیگر مباد رخصت تیری به حرمله کوفی گری، امام کشی، رقص و هلهله بر پای کودکان حرم زخم و آبله بر خارهای سوخته ترسان به هروله امروز کربلا شده هر گوشه از جهان بر روی دست، دست نهادن نمی توان
***
شیعه هنوز هست دفاع از حرم غمش چون زنده است از صفر و از محرمش چشم انتظارطالب خون معظمش قسمت کند خدا بروم زیر پرچمش جان بی بهاست، در رهش اما خریدنیست پابوسی حسین چه زیبا و دیدنیست
+ نوشته شده توسط حسن صیاد در یکشنبه 96/7/9 و ساعت
2:7 عصر | نظر
برای رفتن به کربلا باید غدیری شده باشیم.
برای غدیری شدن باید شأن نزول آیه ی ابلاغ را فهمیده باشیم که چرا بدون اعلام ولایت و جانشینی امیرالمؤمنین (سلام الله علیه)، رسالت رسول الله (صلی الله علیه و اله) به انجام نرسیده؟
باید آیه ی اکمال دین و اتمام نعمت را درک کرد که چرا بی امامت و ولایت، دین کامل نمی شود و نعمت تمام نمی گردد؟
باید پیام غدیر را دریافت که دین خدا جز با حکومت دینی و امامت امام و ولی پیاده نمی شود و موجبات سعادت دنیا و عقبای پیروان خود را فراهم نمی آورد.
اگر غدیری نشده به کربلا رویم، آن می کنیم که یزیدیان لشکر ابن زیاد کردند؛ جای مظلوم و ظالم و جای مسلمان و کافر را عوض می کنیم!
اگر غدیر را نفهمیده به کربلا برسیم، کربلا را هم نمی فهمیم و همچنین دلیل حرکت سیدالشهداء (سلام الله علیه) برای احیای دین را!
اگر بی غدیر به کربلا برسیم، زبانم لال! همان تیرهایی که از سقیفه رها شده اند را بر چشم حضرت عباس، گلوی حضرت علی اصغر و قلب امام حسین (سلام الله علیهم) خواهیم نشاند!
امروز هم بسیارند غدیر نفهمیده هایی که هرچند برای امام حسین هم اشک بریزند، جای مظلوم و ظالم و جای شهید و جلاد را عوض می کنند! پشت تریبون کشوری اعلام می کنند که دولت و حکومت مسئولیتی در قبال دین مردم ندارد! و برای حل مشکلات جامعه ی دینی، راه حل های لیبرالیستی مثل اقتصاد جهانی را می پسندند!
امروز هم هستند کربلایی نشده هایی که از کربلا درس مذاکره و ذلت در برابر دشمن می گیرند! به دور از فهم علت جانبازی علمدار کربلا در راه به زمین نیفتادن حرف ولی، حرف ولی و امام را به زمین می اندازند و تنها در مقام حرافی، ابراز تبعیت از ولی فقیه می کنند!
این افراد در هر جایگاه و با هر تعداد رأیی که باشند، باید بدانند که اولاً کثرت دلیل بر حقانیت نیست، آن چنان که در کربلا هم نبود!
و ثانیاً اگر غدیری نشوند، کربلایی هم نخواهند شد! و روزی ممکن است در لشکر یزید زمان، شمشیر بر امام زمان خود کشیده، نامشان در کنار شمر و عمر ابن سعد در تاریخ ثبت شود!
