تمامش گردن من بود

اگر شد خانه ی ملت

محل سلفی چوپان و روباهان

اگر کمیاب شد عزت

اگر این خانه گاهی خانه ی امّید دشمن بود

اگر که خائنی بی ترس استیضاح آگاهان

سر یک سفره با گرگان نشست و هر در امّید را بر روی مردم بست و قفلی زد

کلیدش را شکست و پوزخندی عاقبت زد ریش بی رنگ خلایق را

***

و بود از انتخاب سست و بی جانم

اگر شد چوب لای چرخ های هسته ایّ و زندگی با هم

نمی خواهم دوباره هشتگم باشد #پشیمانم

نخواهم کرد تَکرار اشتباهم را

نبایستی که بردارند این دفعه کلاهم را

نخواهم داد در دست ستون پنجمی سکان کشتی را

که در یک کاسه دارد دست با دشمن

که جام زهر آرد یا خسارت های محض از سوی اهریمن

نخواهم داد رأیم را به فهرستی

که بالایش زده عکس منافق را

***

نخواهم کرد این بار انتخاب آن حزب فاسق را

که دهها سال نان خورد از فروش خون این مردم به خونخواران

نشان دیگر نخواهم داد روی خوش

به آن احزاب رنگی که

بزرگانش سرِ سرمایه دارانند و سردمدار هر فتنه

و خواهم داد رأیم را به خاکِ خورده از باران

به هر کس آفتابی تر، حسابی تر

خلاصه انقلابی تر

به هر پروانه که حتی به عشق نور می سوزد

به سربازی که چشمش را همیشه بر لب فرمانده می دوزد

و از لبخند او راه درستش را می آموزد

به هر آیینه ای که پاس می دارد حقایق را

و قطره قطره ی خون شقایق را

و دارد انتظار حضرت خورشید عاشق را

***

صفاآباد خواهم کرد با دستان پاک دوست میهن را

و کور از انتخاب نام اهل نور دشمن را

و خواهم ساخت با نام خدا فردای روشن را

که باید داد پاسخ روز محشر این دقایق را

شعر: حسن صیاد

گاهی دیگران آینه ی شفاف عبرت می شوند برای من و شما که هرگز از خودمان مطمئن نباشیم و همیشه از خدا عاقبت به خیری بخواهیم تا گرفتار استدراج نشویم و نکند همان طور که خودمان متوجه استحاله ی تدریجیمان نشده ایم، گمان کنیم هیچ کسی متوجه نمی شود!

خوب است گاهی از بیرون به خودمان نگاهی بیندازیم!

عبرت گرفتن نباید تنها از تاریخ و سرگذشت گذشتگان باشد! امروزه، در روزگار آخرالزمان و میدان انواع فتنه ها به وفور می شود از این موارد دید و عبرت گرفت که حضرت حق فرموده: «فاعتبروا یا اولی الابصار*».

مثلاً می شود نگاهی به رئیس فعلی مجلس انداخت؛ همین آقای علی لاریجانی خودمان!

فردی که پس از پیروزی انقلاب تا معاونت سپاه مسئولیت گرفت و پس از وزارت ارشاد دولت هاشمی و در دوران ریاستش بر سازمان صدا و سیما به قدری انقلابی نشان می داد که بی توجه به هجمه های اصلاح طلبان، از افتضاح کنفرانس برلین رونمایی کرد. دبیری شورای عالی امنیت ملی را با قهر ترک کرد و با ورود به مجلس و در دوره ی ریاست مجلس به تسویه حساب های خود با دولت احمدی نژاد مشغول شد. پس از فتنه ی 88، در مقاطع زمانی مختلف، موضع گیری های متناقض و بعضاً محافظه کارانه ای اتخاذ کرد. او که به نظر بسیاری در برهه های گوناگون زمانی، به تدریج از پایبندی به اصول و ارزش های انقلاب فاصله گرفته بود، در دوره ی دولت بنفش اعتدال این بار پیشرفت دنیایی خود را در پشت کردن به اصولگرایان و روی خوش نشان دادن به اعتدال گرایان دید! و تا روزهای پایانی دولت اول روحانی، هر چند در مقام شعار نیز با عنوان پارادوکس دار اصولگرایان حامی روحانی، اندکی از اصولگرایان فاصله گرفت، اما در مقام عمل از هر اعتدالگرا و اصلاح طلب تندرویی، افراطی تر نشان داد تا همانطور که از ریزش آرای مردم قم به او در مجلس دهم مشهود است، اگر رأی اصولگرایان و دوستداران انقلاب و نظام را از دست داده، لااقل رأی اپوزیسیون و طرفداران اعتدال و اصلاحات را جذب کند! و همین هم شد و با حمایت علنی حسن روحانی و معامله و رایزنی های معمول مجلس با پیروزی بر عارف، دوباره به ریاست مجلس رسید!

علی لاریجانی بر مبنای همین مسلک در مقام خدمت به جریان بنفش و سبز در خلاف جهت تدابیر مقام عظمای ولایت، دشمنی آمریکا را انکار و مسیر برقراری مذاکرات ذلت بار با شیطان بزرگ را تسهیل کرد! نقش عمده و مؤثری در تصویب خسارت بار برجام در 20 دقیقه ایفا کرد! با تأیید شکلی سند ضد اسلامی و ضد ملی 2030، چشم بر این خیانت فرهنگی و مذهبی بست، با چشم بستن بر تخلفات، بی قانونی ها و کم کاری های دولت حسن روحانی، دست او را در وارد کردن لطمات بیش از پیش به مردم ایران اسلامی باز گذاشت! حتی به نقل از بعضی نمایندگان هنوز از قرار گرفتن هر گونه سؤال از رئیس جمهور در دستور کار ممانعت می کند و هر استیضاحی از دولت را با بهانه های قانونی و حتی با دخالت غیر قانون مدارانه و سوءاستفاده از موقعیت خود به بن بست می کشاند!

کاش علی لاریجانی دست کم از داستان سریال کیف انگلیسی که در زمان ریاست او بر سازمان صدا و سیما ساخته شد، غفلت نمی کرد!

و با این اوضاع دیگر تعجب چندانی نمی کنیم، وقتی علی لاریجانی را با وجود هماهنگی های قبلی، نشسته در کنار یکی از سران فتنه در یک مجلس ختم می بینیم! بی اعتنا به تمام خون دل هایی که مردم مظلوم ما در سال 88 خوردند، خسارت هایی که کشور ما متحمل آن شد و پشت پرده ای که از قصد براندازی نظام مقدس جمهوری اسلامی، فاش شد!

و انتخاب آینده ی علی لاریجانی برایمان روشن تر می شود که در انتخابات بعدی ریاست جمهوری به عنوان گزینه ی اصلی، فعال و خوش خدمت اصلاح طلبان پا به عرصه بگذارد!

گویا دیروز اصولگرایی نان داشت، امروز اعتدالگرایی و فردا اصلاح طلبی!

اما باید به خاطر داشت که گندم ری ممکن است هرگز خورده نشود!

حسن صیاد

* سوره ی حشر، آیه ی 2.

در پاسخ به او که سر صندوق، روحانی را تبلیغ می کرد
و می گفت: طرفداران رئیسی فقط پاسدارها هستند!

چه خوب که این مملکت دست کم 16 میلیون پاسدار دارد...
البته به جز بقیه که مانع رأی دادنشان شدند!

کدام یک پیروز شدند؟!

یکی دنیا را انتخاب کرد و آخرت را تباه کرد!

و دیگری آخرت را برگزید و از دنیا فاصله گرفت!

گاهی پیروزی آن گونه نیست که می پنداریم...

روحانی با همه ی اما و اگرها درباره ی تخلفات سازمان یافته ی دولتی و شکایات گسترده، به هر حال باری دیگر بر مسند قدرت نشست.

اما چیزی که در این میان هیچ وجدانی نمی تواند از کنارش بی تفاوت بگذرد، فرق آشکار رفتاری بین اکثریت طرفداران اوست با انقلابیون و در اینجا طرفداران رقیب بزرگش؛ سید ابراهیم رئیسی.

امروز هیچ شورشی ایجاد نشد، اتوبوسی آتش نگرفت، خاطر سطل آشغال ها آسوده بود، امنیت برقرار بود، نظام سلطه و دشمنان ایران اسلامی به پشتیبانی از کسانی که رأی نیاورده اند، وارد میدان نشدند و افرادی که حتی در میزان قابل توجهی مورد تبانی ظالمانه ی زر و زور و تزویر قرار گرفته بودند، با فریاد واتقلبا به مال و جان و ناموس مردم بی گناه تعرض نکردند و کشور را به آتش نکشیدند.

اما همه ی وجدان های بیدار جواب این پرسش را به خوبی می دانند که اگر نتیجه ی انتخابات برعکس بود هم آیا همین وضعیت و آرامش حکمفرما بود؟!

پاسخ به این سؤال، به تنهایی دلیل روشنی است بر حقانیت یا بطلان یک تفکر.

به امید بازگشت و اصلاح تمام خطاها و گناهان عمدی و سهوی 4 سال گذشته در دوره ی جدید؛ چرا که بسیاری از رأی دهندگان به این دولت، تحت هر شرایطی قرار گرفته اند، غرض و نیت بدی نداشته اند و هم میهن من هستند، پس هرگز راضی به پشیمانی و اندوه آنان نیستم.

حسن صیاد