چند روز پیش، کسی که در سال های گذشته به واسطه ی شعارهای انقلابی و خدمت رسانی مناسب در نیمه ی اول مسئولیتی اش، مورد حمایت دوست داران انقلاب بود، ولی بعد از زاویه گرفتن با مواضع انقلاب و مقام عظمای ولایت، پشتیبانی جبهه ی انقلاب را از دست داد، به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری دولت دوازدهم ثبت نام کرد.

پس از این اتفاق، بعضی از روزنامه های حامی دولت بنفش علاوه بر ابراز خوشحالی که نتوانستند کتمانش کنند، کنایاتی با این مضمون از بعضی اصلاح طلبان نقل کردند که اصولگرایان با کسی مخالفند که روزی او را روی دوش خود سوار کرده بودند!

در پاسخ به این تمسخر مغلطه آمیز باید عرض کنم که:

اولاً اگر منظورتان حزب اصولگراست، بنا بر فرمایش امام خامنه ای عزیز ما دیگر اصولگرا نیستیم، بلکه از بین دو دسته ی انقلابی و غیر انقلابی، ان شاءالله در مقابل شما، ما جزء انقلابیون هستیم.

ثانیاً پاسخ این طعنه ی شما را دیشب در مستند جمهور از زبان بنیانگذار انقلاب اسلامی در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری شهید رجایی شنیدم که فرمودند: «اگر شما پایتان را کج بگذارید، همین سیزده میلیونی که به شما امروز رأی دادند فردا "مرده باد" می‌گویند. انقلاب این‌طور است، وضع انقلاب این‌طور است؛ طوری است که مردم دیگر سربسته و دَربسته تسلیم کسی نمی‌شوند.»*

بله اتفاقاً این نقطه ی قوت ماست که بر خلاف شما که از یک فرد حتی به قیمت زیر پا گذاشتن خطوط قرمز اسلام و انقلاب دفاع می کنید، از اشخاص تنها تا زمانی دفاع می کنیم که در مسیر مستقیم اسلام، انقلاب و ولایت فقیه حرکت کنند.

حسن صیاد

*ـ بیانات امام خمینی(ره) در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری شهید رجایی 1360/5/11

این که چرا پس از چهار سال پایتخت ساختن و استقبال مردم از سریال های نوروزی و ماه رمضانی سیروس مقدم، در آستانه ی انتخابات ریاست جمهوری، سریالی از رسانه ی ملی پخش می شود که کلیدواژه ی آن رئیس جمهور است و او را به عنوان محبوب، منجی و چشم امید همه ی مردم معرفی می کند، پاسخش را می توان در طراح فیلمنامه و به عبارتی مغز متفکر سریال علی البدل و هم مشرب هایش جوست و جو کرد.

محسن تنابنده که هرگز ارادتش به یکی از رهبران فتنه ی 88 یعنی رئیس جمهور ممنوع التصویر را مخفی نکرده و حتی پس از فتنه ی 88 او را به عنوان عاقد برای ازدواجش انتخاب می کند. بازیگر و نویسنده ای که در جشنواره ی فجر، وزیر سرشکسته ی امور خارجه ی دولت بنفش را در آغوش می کشد و از موقعیتی که به واسطه ی رسانه ی ملی مردم ایران نصیبش شده، پس از سرمایه گذاری در سریال های موفق پیشین، سر بزنگاه به نفع جریان سیاسی ورشکسته ی مورد نظرش سوء استفاده می کند.

در علی البدل، رئیس جمهور به عنوان منجی و واسطه ی مبارزه با مفاسد معرفی می شود، در حالی که همه می دانیم تنها بر مبنای آمار علنی و ثابت شده، دولت روحانی تا کنون بزرگ ترین رکورد دار مفاسد و سوء استفاده های دولتی بوده است.

نویسنده ی سریال علی البدل، علاوه بر غیر معقول و اشتباه معرفی کردن خواسته های مردم از رئیس جمهور، ناتوانی رئیس جمهور در عمل به وعده ها و برآوردن انتظارات مردم را در قسمتی از سریال از زبان دختر دانشجو به سبک و سیاق طلبکارانه ی خود روحانی این گونه توجیه می کند که «رئیس جمهور که سوپرمن نیست»! و در ادامه مسئول حل مشکلات را خود مردم معرفی می کند و رئیس جمهور را مدیری که تنها باید مردم را مدیریت کند!!!

حال در واکنش به این نوع ماست مالی ضعف و نقص ها و ناتوانی های دولت بنفش، این سؤال مطرح است که اگر این گونه است، چرا آدمی معمولی مثل روحانی، با وعده های سوپرمنی به مدت چهار سال چنین جایگاهی را اشغال و حیف کرد؟!

سؤال دیگر آن که چگونه می توان گناه سوء مدیریت ها و بی تدبیری های دولت که امید مردم را به سمت نا امیدی کشانده را به گردن خود مردم انداخت؟! مردمی که همواره از مسئولان خود پیشرو تر بوده و وظایف خود را بهتر انجام داده اند!

و سؤال آخر این که نقش صدا و سیما در ممانعت از تبلیغات زود هنگام و چنین سوء استفاده هایی از رسانه ی ملی چیست؟!

حسن صیاد

گفت: چرا آقای مسئول هر از گاهی یه حرف بی ربط میزنه که حاشیه های زیادی ایجاد میکنه؟!

گفتم: برای این که مردم مدام تحقق شعارهاش رو مطالبه میکنن.

گفت: چه ربطی داره؟!

گفتم: چون تو عملی کردن شعارهاش 4 ساله وامونده، برای همین هم میخواد حواس ملت رو پرت کنه.

گفت: یعنی علتش فقط همینه؟

گفتم: نه، میخواد فضا هم متشنج و دوقطبی بشه.

گفت: مگه میشه؟! اون که خودش مسئوله و باید دنبال امنیت کشور باشه! چه فایده ای براش داره؟!

گفتم: میخواد بقیه رو اونقدر تحریک کنه که موضع بگیرن و کار به بگو مگو و بعدشم به دعوا بکشه.

گفت: که چی بشه؟!

گفتم: که مظلوم نمایی کنه و اینجوری برای انتخابات آینده رأی جمع کنه.

گفت: چرا حالا از این راه سخت و غیر اخلاقی؟!

گفتم: نه که همه از عملکردش راضی هستن و میتونه رو کارنامه ی درخشانش تو این 4 ساله مانور بده و تبلیغ کنه!!! خب چاره ای براش نمونده! فکر میکنه تنها راه باقی مونده اینه که مظلوم نمایی کنه و تو یه فضای کاملاً دوقطبی از احساسات و هیجانات افراد بی خبر و فریب خورده بهره برداری کنه!

گفت: مگه داریم؟! اون که تو سخنرانیش توصیه میکرد طبق فرمایش رهبر عزیز، نذارید جامعه دوقطبی بشه!

گفتم: یه روز مردم دنبال دزده کرده بودن و دزد دزد میکردن، وسط شلوغی خود دزده هم برای این که شناخته نشه، قاطی مردم میدوید و داد میزد: «دزد! بگیریدش!»

حسن صیاد

این روزها بسیاری از منتقدان داخلی، نظرات متفاوتی درباره ی تبعات و تأثیرات انتخاب ترامپ بر جمهوری اسلامی می دهند و حتی بعضی از آنها این اتفاق را فاجعه ای می خوانند که در اثر آن کشور ما به شدت متضرر خواهد شد.

اما واقعیت چیز دیگری است!

واقعیت این است که دولتمردان ایالات متحده، از بدو پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا کنون همواره جمهوری اسلامی را دشمن درجه ی یک خود و منافع خود در دنیا دانسته و در راه سرنگونی آن از هیچ اقدامی فروگذار نکرده اند.

اما تفاوت قضیه اینجاست که رئیس جمهوری مثل اوباما با ظاهری فریبنده و ادعای دیپلماسی و تعامل، نهایت تلاش خود را در آسیب رساندن به جمهوری اسلامی ایران به کار می گیرد و حتی با امضای برجام و پس از انجام یک طرفه و ساده لوحانه ی تعهدات مسئولان دیپلماسی ایران هم با توجیهات و اظهارات خلاف واقع، از انجام تعهدات ناچیز خود شانه خالی می کند (هر چند اگر به تمام تعهداتش هم عمل کند، باز به نفع ایالات متحده و ضرر مسلم جمهوری اسلامی است)، ولی ترامپ با همان درجه از دشمنی و تلاش برای اضرار به جمهوری اسلامی، مواضع بی پرده تری از خود بروز می دهد.

و بسیار ساده لوحانه است که ما با وجود شناختی که دهه هاست بصیرت فوق العاده ی ولایت فقیه در اختیار ما گذاشته، باز هم دشمنی را بر دشمنی ترجیح دهیم، گمان کنیم که اگر هیلاری کلینتون رأی می آورد، با ادامه ی سیاست اوباما، ایران منفعتی حاصل می کرد و خود را در این باره به تغافل بزنیم که هر رئیس جمهوری در آمریکا در استخدام لابی صهیونیستی است و سگ زرد برادر شغال است!

اما انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور جدید ایالات متحده، از این منظر به نفع جمهوری اسلامی است که پرده ی نفاق از دشمنی های همیشگی دولت آمریکا با ملت عزتمند ایران تا اندازه ی بیشتری کنار رفته و دستمایه ی کمتری برای توجیه و دستاورد سازی برای مذاکرات با شیطان بزرگ که همواره رهبر معظم انقلاب بر بیهوده بودن و خسارت آن تأکید داشته اند، باقی می ماند. در واقع چهره ی واقعی آمریکا که بعضی از داخلی ها به فرموده ی رهبر عزیزمان سعی در بزک کردن آن دارند، نمایان تر می شود وگرنه در عمل تفاوت چندانی ایجاد نشده است!

حسن صیاد

نامه ای به شهید همت در سالروز شهادتش

سلام آقا محمد ابراهیم!
من خیلی دوستتان دارم
ولی ببخشید که این را می گویم
خوب شد که شهید شدید و نیستید که ببینید
ببینید که چه کسی کدخدای ما شده!
نیستید که ببینید مشکلات امروز ما از چه جنسی است!
و کلید قفل آنها در کجاها جستجو می شود!
نیستید که ببینید دغدغه ی ما دیگر خدا و میهن نیست
و عزتی که به پایش جان دادید
جان دادید تا امان نامه از دشمن نگیرید
گردنتان را پیش دشمن قسم خورده ی دین کج نکنید
و دست نیاز به سویش دراز
جان دادید تا امامتان تنها نماند
و احدی با توهم محبوبیت
و بی وفایی یاران آخرالزمانی
قصد غربت بیشتر امام نکند
به قصد قربت بعضی ها
حتی با تعبیری مثل برجام دو!
حاج همت!
دیگر کمتر همتی بشود یافت
برای زمینه سازی ظهور امام مظلوم عصر
خوب شد که نیستید که ببینید
نظام جمهوری اسلامی که ثمره ی خون صدها هزار چون شماست
رئیس دولتش سردمدار براندازی اش را حضرت آقا می خواند!!!
خوب شد که نیستید
وگرنه در غبارهای فتنه آلود
فتنه ی نفوذ در مراجع تصمیم گیر و تصمیم ساز
اگر نامزد انتخابات می شدید
در تهران رأی نمی آوردید
همچنانکه همرزمانتان
چرا که بنفش و آبی نبودید
هر چند در اصفهان خوب رأی می آوردید
خوب شد که نیستید که ببینید
امروز در تهران لیستی رأی می آورد
که آزرده نمی شود از حمایت گرگ و روباه
لیست امید به آن سوی مرزها
لیستی که رأسش تکیه گاهی است
برای عبور از خطوط قرمز
و امروز رأی اول تهران به خانواده ای است
که بزرگ ترین جرایم را مرتکب شده اند
از اختلاس تا توطئه و اغتشاش
خوب شد که نیستید که ببینید
امروز واژه ها طور دیگری معنی می دهند
که امروز غربزدگی یعنی پیشرفت
خسارت یعنی برد
خیانت یعنی لیاقت
لیبرالیسم یعنی اعتدال
خفقان یعنی تدبیر
وعده های مدام یعنی امید
آنچه دولت می کند یعنی خواست مردم
دست دادن با شیطان بزرگ و خوش و بش و پیاده روی با شیاطین یعنی تعامل
بریده یعنی میانه رو
عقب نشینی یعنی میانه روی
دست برداشتن از اصول یعنی انعطاف
و انقلابی یعنی تندرو
و گاهی هر چه می گویند معنی عکس می دهد
به ویژه وقتی می گویند طبق رهنمودهای رهبر معظم!
و شما اگر بودید، نمی توانستید سکوت کنید
در برابر این همه تغییر کاربری واژگان
و مزین می شدید به القاب بی سواد، بی شناسنامه، تازه به دوران رسیده
و همچنین تندرو
و به یقین از تندروترین ها بودید
البته در کنار مولایتان سید علی
اصلاً خوب شد که شهید شدید
وگرنه امروز دق می کردید
و شهید می شدید