فکرشو بکن...

همه همّ و غمّت وا کردن گره های زندگیشون باشه،
برای آسایش دنیا و آخرتشون مدام تو سختی بیفتی،
تموم وقتتو بذاری سر مسائل کوچیک و بزرگشون،
همش دعاشون کنی،
از ته دل دوسشون داشته باشی،
دلت براشون تنگ بشه
و حتی از غم و غصه شون گریه هم کنی...

ولی...
بهت بی توجه باشن،
از زحمتات تشکر نکنن،
وقت نیاز به کمکت نیان،
حتی وقتی صداشون می زنی، جوابتو ندن و روشونو برگردونن،
فقط روز تولدت یادت بیفتن، اونم واسه خوردن کیک و شیرینی، ولی اون وقتم حتی یه کادوی تولد برات نیارن!

خداوکیلی چه حالی میشی؟

امروزم تولد امام زمانمونه!

دیروز؛ روز شهادت مادر بی نشون،تو شهرمون 2 لاله بی نشون رو نه به خاک که به دلامون سپردیم.

إن شاءالله تو پستای بعدی توضیحات و عکسای دیدنی تری رو تقدیمتون می کنم.

یا زهراء

سروده ای از حقیر؛  هدیه روز میلاد

آقای خوبیها! سلام. دیشب به آسمون نیگا میکردم، انگاری ماه تموم توی آسمون، انعکاس تولد یه ماه دیگه روی زمین بود... و عکس اون ماه توی چشای عاشقاتون این کلمات رو فریاد میزد که؛ آقای من! خوش اومدید. صاحب مهربون من! با تموم وجودم دستتونو رو سرم حس میکنم و دوستون دارم. مولای خوبم! تا همیشه منتظرتون میمونم، منتظر اون روز قشنگ....
و من کمترین هم این سروده رو به حضور حضرتتون هدیه میکنم ... تا چه قبول افتد و چه در نظر آید؟

تا همون روز قشنگ، منتظر می‌مونیم
چشمه‌ای تو دل سنگ، منتظر می‌مونیم

چش به راتیم و صفات، دل به امّید نگات
گوشمون تیز و به زنگ، منتظر می‌مونیم

تو قضامون بنویس، منتظر شب زده نیس
چابک و فرز و زرنگ، منتظر می‌مونیم

تا کنم رونده غمو، آب و جارو دلمو
تا بگم بی یه درنگ، منتظر می‌مونیم

با امیدی که نشه، جمعه‌هایی که خوشه
نامه‌مون جام شرنگ، منتظر می‌مونیم

گرچه ای صاحب خوب، شد دلا رنگ غروب
توی این شهر فرنگ، منتظر می‌مونیم

ای گل نرگس مست، ای که گل دل به تو بست
بی‌ریا، صاف و یه‌دست، منتظر می‌مونیم

با چشایی نگرون، جمعه‌ها با دل و جون
با دلی عاشق و تنگ، منتظر می‌مونیم

یک رباعی از حقیر با تبریک روز میلاد سرور زنان عالم 

این    یاس    که   تکرارگر   فاطمه است
 مدیون       دل      معطّر       فاطمه    است

این جامه به تن دریدن شب، هر صبح
از     مستی    عطر      سحر      فاطمه     است

روز مادر و روز زن مبارک باد.

 سروده ای از حقیر؛ رکوع بی قیام 

مرا ز روی نهان تو روز و شامی نیست
مرا که در نگهی بر رخت حرامی نیست

خمیده‌ای به گمانم رکوع را اما
چرا رکوع بلند ترا قیامی نیست؟

تو ماه چاردهم بوده‌ای چرا اکنون
شدی هلال و چنین خم مه تمامی نیست

به خود چگونه تسلی دهم که باغی را
چو باغ خسته من یاس سرخ فامی نیست

مکلفم به چنین صبر، ورنه لب تر کن
که ذوالفقار علیّ ترا نیامی نیست

دعا کلید نجات است و تو دعا کردی
خدا نجات دهد، غیر را زمامی نیست

بگو حسن ز چه آخر خموش می‌سوزد؟
که گوییا جگرش را دگر دوامی نیست

غریب کوچه غربت غریبی از چه کند؟
به میل خود دگر او را به کوچه گامی نیست

عیان در آینه چشم اوست بی‌کسی‌ام
دگر بر این دل مظلوم هیچ کامی نیست

حدیث میخ و در و آن شکوفه و دیوار
غلاف و دست، بگو قاتلم کدامی نیست؟

تو که به چشم من اشکی نمی‌پسندیدی
چه گویی‌ام که «علی گریه کن، کلامی نیست»؟!

مگر تو هم شده‌ای باخبر از این که دگر
به بغض ابر به جز اشک التیامی نیست؟

شنیدم از گل نرگس کمک طلب کردی
جز او و شیعه ما دست انتقامی نیست