+ نوشته شده توسط حسن صیاد در پنج شنبه 96/12/17 و ساعت
12:50 صبح | نظر
چقدر احمقانه است که کسی فکر کند رئیس جمهور فقط نماینده و سخنگوی مردم است!
مردم نمایندگان خود را به مجلس می فرستند تا مطالباتشان را پیگیری کنند، بگذریم از داستان مجلس!
اما آقای روحانی! رئیس جمهور خدمتگزار و مسئول پاسخگویی به مردم است، نه این که وظایف خود را طلبکارانه پشت تریبون بیان کند!
شمایی که به فهم کج و عقل ناقص خود، نقد معصوم را نیز جایز می دانید، برای فرار از پاسخگویی و در امان ماندن از نقدهای به حق، دیروز منتقدان دولت را کم عقل نامیدید و امروز نقد دولت را تضعیف نظام می خوانید!
کاش به جای این که هر روز یک آسمان ریسمان به هم ببافید، مردانه کلید شکسته و ناکارآمدتان را غلاف می کردید و سکان اداره ی کشور عظیمی چون ایران را به اهلش می سپردید.
+ نوشته شده توسط حسن صیاد در جمعه 96/10/29 و ساعت
5:3 عصر | نظر
پس از اعتراضات به حقّ ملت به سیاست های افتضاح اقتصادی دولت بنفش که البته با دخالت و سوء استفاده ی دشمنان و عناصر فتنه گر به نتیجه ی قانونی خود نرسید، حسن روحانی، رئیس جمهور دولت کم کار فعلی، باز هم طبق معمول، هیچ یک از اعتراضات را به خود نگرفت و باز هم خود را به آن راه زد.
او در دیدار با فرهیختگان و دانشگاهیان، در کمال تعجب به آنان مأموریت داد که برای پیدا کردن ریشه ی اعتراضات که ظاهراً کسی از آن اطلاع درستی ندارد! دست به تحقیقات موشکافانه بزنند! درخواستی که بیشتر به یک لطیفه ی غمناک شبیه است!
آیا مطالبات مردم در اعتراض به بیکاری و گرانی به اندازه ی کافی روشن نبود؟! و آیا مخاطب اصلی این موردها بنا به فرمایش رهبر انقلاب، قوه ی مجریه نبود؟! که روحانی اینگونه متعجبانه به دنبال ریشه ی اعتراضات می گردد؟!
حقیقتاً من یکی که پس از ریگان، رئیس جمهور اسبق دولت آمریکا، هرگز گمان نمی کردم که مردمی پیدا شوند که بازیگر دیگری را به ریاست جمهوری برساند!
+ نوشته شده توسط حسن صیاد در جمعه 96/10/29 و ساعت
4:49 عصر | نظر
دیگر عادت کرده ایم که هر گاه دولت اعتدال، گندی بزند و صدای کم کاری اش دربیاید، باید منتظر باشیم تا با اظهار نظری جنجالی از سوی رئیس جمهور محترمش(!) برای انحراف افکار عمومی از آن موضوع مواجه شویم!
متأسفانه نهاد نظارتی دولت هم همان مجلس شورا به ریاست رفیق شفیق رئیس جمهور؛ آقای لاریجانیِ از نیمه راه برگشته و حضور بسیاری از مدیونان بی تعهد و تخصص لیست امید در آن، به قدری کم خاصیت و ضعیف شده که روز به روز بر جسارت های وقیحانه ی حسن روحانی می افزاید.
به طوری که در آخرین اظهارات بی شرمانه برای آن که نوک پیکان انتقادات مردم قربانی سیاسیت های غلط و غربگرایانه ی دولت را از سمت خود به طرف ولی فقیه منحرف کند، حتی حاضر است پیامبر و امام زمان معصوم را به ورطه ی نقد و انتقاد بکشاند، آن هم با آن لحن همیشگی تمسخرآمیز که بیش از هر چیزی شخصیت و باطن آلوده ی خود گوینده را نمایان تر می کند؛ اهانت به امام معصوم، آن هم از سوی دولتی که می بایست زمینه ساز ظهور او باشد! و دریغ از کوچکترین واکنش مؤثری از سوی اکثریت مرده ی مجلس!
چه می شود کرد؟! خودمان کرده ایم که بر خودمان باد! چه در انتخابات ریاست جمهوری و چه در انتخابات مجلس!
ای کاش لااقل در آینده اشتباهاتمان را تَکرار نکنیم و دیگر از یک سوراخ دو بار گزیده نشویم.
