جناب روحانی!

در سخنرانی عاشورا گفتید پیروان امام حسین (علیه السلام) به عزت و سعادت دنیا و آخرت میرسن.

پس بذارید معیار امام حسین (علیه السلام) برای مشخص شدن پیروانشون رو از زبون مبارک خودشون براتون بگم.

وقتی از حضرت سید الشهداء (علیه السلام) برای یزید بیعت خواستن، ایشون فرمودن:«مِثلی لایُبایِعُ مِثلَه»؛

یعنی مثل من هرگز با مثل یزید بیعت نمی کند.

حالا که مثل یزید بودنِ آمریکا با همه ی جنایتاش و دشمنیاش با اسلام ناب مثل روز روشنه، حساب دو دو تا چهار تاست؛ اگه ماهم مثل امام حسین (علیه السلام) باشیم، یعنی پیروشون باشیم، نباید هرگز با آمریکا بیعت کنیم.

و در این گزینه ی شرطی اگه مدام دم از مذاکره با آمریکا زدیم، باهاش سر یه سفره نشستیم و به توافق رسیدیم، بهش دل بستیم و از اصولمون عقب نشینی کردیم، در نتیجه حق نداریم خودمون رو پیرو اون حضرت بدونیم و ادعای پیروی از اباعبدالله (علیه السلام) دروغ و ادعایی گزاف و چه بسا نفاقی بزرگه و سندی دیگه بر مظلومیت ایشون. پس دیگه نباید انتظار عزت و سعادت در دنیا و آخرت داشته باشیم.

نمیشه با امام حسین (علیه السلام) بود و زیر علم یزید سینه زد!

آقای حسن روحانی! ساعاتی پیش، سخنرانی شما در مراسم گرامیداشت روز فناوری هسته ای را از شبکه ی خبر شنیدم؛ کاری که لااقل در آن یکی مهارت دارید!

یاد شهدای بزرگوار هسته ای را گرامی داشتید؛ شهدایی که حاصل خون شریفشان در معرض معامله قرار گرفت!

گفتید 20 فروردین امسال حال و هوای دیگری دارد. راست گفتید، حال و هوای خسارت؛ همانگونه که امام خامنه ای فرمودند، خسارت محض!

گفتید جهانیان حق هسته ای ما را به رسمیت شناخته اند، به صلح آمیز بودنش اعتراف و همکاری با ایران را در زمینه ی هسته ای آغاز کرده اند. ولی لااقل به یک مورد از این همکاری ها اشاره نکردید! البته از انصاف نگذریم، همکاری خوبی در توقف چرخ سانتریفیوژها و کوتاه شدن دست ملت از بهره وری از این فناوری عظیم وجود داشته است!

سال 94 را سالی تاریخی و به یادماندنی دانستید. درست است؛ شاید روزی در کتاب های تاریخ از وقایع آن در کنار نام های گلستان و ترکمانچای و حتی پر رنگ تر از آنها یاد شود!

دم از پیروزی و موفقیت دیپلماتیک زدید. کاش یکی از آثار واقعی و ملموس این پیروزی را در عالم خارج از سخن پردازی ها برمی شمردید!

به برجام بالیدید. شاید ایراد از چشم های ملت است که تا به حال نوری از آفتاب برجام شبش را روشن نکرده است!

البته برجام را به ابری گذرا تشبیه کردید. مگر وعده نمی دادید که با برجام تحریم ها برای همیشه برداشته خواهند شد؟!

نتیجه ی مذاکرات را به ملت ایران نسبت دادید و خواستید برای افتضاح به بار آمده، ملت را شریک جرم خود معرفی کنید؛ همان ملتی که جواب انتقاداتش را با برچسب های بی سواد، تازه به دوران رسیده، نوکیسه، بی کار، افراطی و ... و عبارت «به جهنم» دادید!

سعی کردید برجام بی فرجام را در نتیجه ی هدایت های رهبری معرفی کنید و پای رهبری را به این ناکامی تاریخی باز کنید. ولی حسن آقا! ملت ایران هوشیار و خوش حافظه است و بیانات امام خود را فراموش نکرده که از همان ابتدا عدم خوش بینی خود را اعلام فرمودند، طی این سال های خسران دائماً تذکراتی دادند و خطوط قرمزی تعیین فرمودند که از آنها عبور کردید و امسال هم به صراحت به عدم حصول نتیجه ی لازم از برجام اشاره فرمودند!

امروز هم از اعتدال گفتید، چنانچه در تمام مدت دولتتان حتی در زمان انتخابات به تبلیغات حزبی و سیاسی پرداختید. ادعا کردید همان امت وسطی هستید که قرآن فرموده و غیر از طرفدارانتان همه را خارج از این دایره و افراطی دانستید، در حالی که رهبر معظم انقلاب حتی جمهوری اسلامی را کاملاً اسلامی نمی دانند و می فرمایند به سمت اسلامی شدن پیش می رویم! چه رسد به یک حزب تازه به دوران رسیده؟!

فرمایش اماممان مبنی بر لزوم استفاده از همه ی ابزارها را تکرار کردید، ولی در عمل فقط به ابزار مذاکره اصالت دادید!

گفتید نمی شود چشم بسته به کشوری دیگر چک سفید بدهیم. وقتی ابتدا همه ی خواسته های طرف های مذاکره را به اذعان خودشان انجام داده اید، دست ها را جلوی آنها دراز کرده اید و تازه منتظر اجرای تعهدات دشمن هستید، چه چیزی جز چک سفید به آنها داده اید؟!

دانشمندان هسته ای را که نامشان در افتخار رسیدن به فناوری هسته ای می درخشد، در رتبه ی کسانی دانستید که دست ما را از بهره ی این فناوری کوتاه کرده اند!

در کلام از خودکفایی حمایت کردید و در عمل فناوری بومی ما را به مزایده که نه، به حراج گذاشتید و پای واردات بی رویه و غیرضروری از غرب را به کشورمان بازتر کردید!

باز هم به تفکری که آن را افراطی می خوانید، حمله کردید؛ همان عنوانی که طبق فرمایش رهبر عزیزمان به تفکر انقلابی نسبت داده می شود! و از تفکری حمایت کردید که غرب را استاد و معلم و خود را نیازمند به آن می داند! به گمانم درباره ی اعتدال صحبت می کردید!

از مزایای اعتدال گفتید که با هزینه ی کمتر و مسیر کوتاهتر به مقصد می رسیم. آیا تعطیلی بهره برداری هسته ای، تحریم های جدیدتر، باز شدن راه نفوذ به بهانه ی مذاکرات، اتلاف نزدیک به سه سال فرصت خدمت و ... بدون حصول نتیجه ی مطلوب، هزینه ی کمی است؟! و تعهدات طولانی و فراتر از خطوط قرمز دولت مسیر کوتاهتری است؟! بله، صحبت شما تنها در صورتی صحیح است که مقصد را مقصد طرف مقابل در مذاکره تعریف کنیم که در این صورت با اعتدال و اجرای تعهدات و محدودیت های برجام با هزینه ی کمتر و مسیر کوتاهتر مقصد که همان فرصت مهار جمهوری اسلامی است، حاصل شده است! همان به اصطلاح فرصتی که مخاطبان را به حمایت از آن فراخواندید و با عبارت «خدای ناکرده» سعی کردید در ملت نگرانی امکان عدم استفاده از آن را ایجاد کنید!

از فرصت فروش UF6 و خرید کیک زرد ذوق زده شدید. آیا فروش اجباری تولیدات مورد نیازمان دستاورد محسوب می شود؟! آیا ممنوعیت تولید کیک زرد و وابستگی به دشمن برای خرید آن افتخار است؟!

برای اقتصاد و سیاست مرزی قائل نشدید. آقای روحانی! شما که باسوادید بفرمایید؛ آیا این اعتقاد شما جز به معنای هضم شدن در اقتصاد لیبرال و دهکده ی جهانی آمریکا و نظام سلطه است؟!

مثل پیر و مرادتان که گفت روزگار موشک گذشته، به سپاه که سرباز و پژواک اوامر ولایت است، کنایه وار حمله کردید و دل به تشویق های متملقانه خوش کردید!

از انداختن ترس و رعب در دل دشمنان توسط سپاه مقدس اسلام انتقاد کردید، غافل از فرمایش خداوند متعال که :«ترهبون به عدو الله و عدوکم»!

درشت گویی و حرف های بی پایه را محکوم کردید. با این حساب اولین محکوم سخنانتان خود شمایید که قریب به سه سال پیوسته به هم میهنان منتقدتان درشت گویی کردید و حرف های بی پایه زدید؛ از تورم صفر درصدی، عبور از رکود، ایجاد اشتغال 600 هزاری و وعده ی رفع همه ی تحریم ها تا ادعای مبارزه با فساد و اطاعت از رهنمودهای رهبر معظم انقلاب!

گفتید نمی توانیم صد در صد به یکی بدبین باشیم. گویا شما هم دچار ضعف حافظه شده اید که فرمایش بنیانگذار انقلاب اسلامی را فراموش کرده اید که آمریکا شیطان بزرگ است! مگر می شود به شیطان بزرگ بدبین نبود؟! و شاید دچار نقص شنوایی شده اید که تأکیدات مستمر رهبر عزیزمان درباره ی غیر قابل اعتماد بودن دشمن را نمی شنوید!

با صدای بلندی که بیشتر نشانگر بیمی درونی است گفتید ما برای هیچ کشوری تهدید نیستیم و باز هم عدول کردید از دشمنیمان با رژیم جعلی اسرائیل و فراموش کردید فرمایش امام راحل را که اسرائیل باید از صفحه ی روزگار محو شود! آقای روحانی! با افتخار باید گفت؛ ما برای اسرائیل بزرگترین تهدیدیم.

چند بار سیگنال اظهار محبت به کشورهای همسایه فرستادید، فارغ از این که عده ای از کشورهای دوست و برادر شما که برایشان پیام محرمانه ی دعوت به مذاکره فرستادید، با همدستی دشمنان قسم خورده ی ما تمام هم و غمشان را برای نابودی تشیع به کار بسته و شمشیرشان را از رو بسته اند! راستی! فراموش کرده بودم که آنها در انتخابات هفتم اسفند از لیست امید حمایت کرده بودند و صد البته منافع حزبی بر منافع دینی و ملی اولویت دارد!

نتیجه ی کار دولت خود را ایجاد اعتماد دنیا به ایران اعلام کردید و لابد فشارهای روزافزونشان به ویژه در این روزها و پس از مذاکرات در راستای همین اعتماد است!

گفتید ایران هراسی را از بین برده اید، غافل از این که دشمنان ما همواره اسلام را مغایر با منافعشان می دانند و دست از اسلام هراسی بر نمی دارند و القای ایران هراسی آنها نیز در راستای اسلام هراسی است و تنها زمانی دست از ایران هراسی بر می دارند که احساس کنند مسؤولان کشورمان دست از اسلام ناب برداشته اند!

راستی! قبل از افاضه ی فیض رئیس دولت امید، ظاهراً از 12 دستاورد هسته ای نیز رونمایی شد؛ دستاوردهایی که در نتیجه ی تلاش های مجاهدانه ی دانشمندان عزیزمان حاصل شده اند و إن شاءالله ادامه خواهند داشت. اما آقای روحانی! دوچرخه ای که داشته باشی و اجازه ی سوار شدن نداشته باشی، به چه دردی می خورد؟!