یُرِیدُونَ أن یُطْفِئُواْ نُورَ اللّهِ بِاءَفْوَاهِهِمْ وَیَأبَی اللّهُ إِلاَّ أن یُتِمَّ نُورَهُ وَ لَوْ کَرِهَ الْکَفِرُونَ

می خواهند نور خدا را با دهانهایشان خاموش سازند، ولی خداوند جزاین نمی خواهد که نور خود را به کمال برساند، هرچند کفّار، ناراحت باشند. (سوره توبه-آیه ی 32)

به کوری چشم همه ی بدخواهای راه امام حسین؛
از داعش و آمریکا و اسرائیل و اکانت جعلی سازای کمپ تیرانا
تا روزنامه های اصلاح طلب و همکاراشون تو عراق، که میخواستن مردم ایران و عراقُ به هم بدبین کنن
و حتی نفوذیای دولت بنفش به خاطر اذیت و تحقیر زائرای کربلا،

الحمد لله اربعین امسال، کربلا بیشترین زائر تاریخ رو پذیرا بود.

هر چه کردند شود نور تو خاموش، نشد
در سیاه غم تو نور خدا بود حسین

حسن صیاد

خوش آمدی سر بابای خون خضاب شده
نگاه کن سر بابا! دلم کباب شده

بیا به دامن من، «سر به دامنت» که نشد
دعای دخترت اینگونه مستجاب شده

نگاه کن که دلم تنگ چشمهای تو بود
ببین که تا تو نبودی رقیه آب شده

ز گوشواره مرا گوش پاره مانده و بس
و نقش دست ظریفم رد طناب شده

زمین داغ و پر از خار و ترس از شلاق
کف دو پای لطیفم پر از حباب شده

صدا نمی زدمت بر زمین که می خوردم
به ناله های یتیمان کتک جواب شده

دم نوازششان عمه می شود سپرم
و زخمهای تن عمه بی حساب شده

سه سالم است و تن و رو کبود و می گویند
شبیه همسر مظلوم بوتراب شده

مرا ببر که غمم از کشیدن مو نیست
عمو که نیست غمم چادر و حجاب شده

به جای پای تو و شانه ی عمو جایم
خرابه ها شده و مجلس شراب شده

برای ما که مسلمانمان نمی دانند
اشاره های بد شامیان عذاب شده

بگو عمو برسد از فرات، عمه تک است
دم نشستن بر ناقه بی رکاب شده

بگو عمو برسد از فرات چون دیگر
علی اصغر ما تشنه نیست، خواب شده

هزار کاش که می مردم و نمی دیدم
سرت به نیزه و اهل تو بی نقاب شده

بمیرد آن که بریده رگ گلوی ترا
چرا دهان گلت خونی و خراب شده

به بوسه ای ز لبت میهمان کن و ببرم
لبم به خون لبت غرق در گلاب شده

شعر: حسن صیاد

برای رفتن به کربلا باید غدیری شده باشیم.

برای غدیری شدن باید شأن نزول آیه ی ابلاغ را فهمیده باشیم که چرا بدون اعلام ولایت و جانشینی امیرالمؤمنین (سلام الله علیه)، رسالت رسول الله (صلی الله علیه و اله)  به انجام نرسیده؟

باید آیه ی اکمال دین و اتمام نعمت را درک کرد که چرا بی امامت و ولایت، دین کامل نمی شود و نعمت تمام نمی گردد؟

باید پیام غدیر را دریافت که دین خدا جز با حکومت دینی و امامت امام و ولی پیاده نمی شود و موجبات سعادت دنیا و عقبای پیروان خود را فراهم نمی آورد.

اگر غدیری نشده به کربلا رویم، آن می کنیم که یزیدیان لشکر ابن زیاد کردند؛ جای مظلوم و ظالم و جای مسلمان و کافر را عوض می کنیم!

اگر غدیر را نفهمیده به کربلا برسیم، کربلا را هم نمی فهمیم و همچنین دلیل حرکت سیدالشهداء (سلام الله علیه) برای احیای دین را!

اگر بی غدیر به کربلا برسیم، زبانم لال! همان تیرهایی که از سقیفه رها شده اند را بر چشم حضرت عباس، گلوی حضرت علی اصغر و قلب امام حسین (سلام الله علیهم) خواهیم نشاند!

امروز هم بسیارند غدیر نفهمیده هایی که هرچند برای امام حسین هم اشک بریزند، جای مظلوم و ظالم و جای شهید و جلاد را عوض می کنند! پشت تریبون کشوری اعلام می کنند که دولت و حکومت مسئولیتی در قبال دین مردم ندارد! و برای حل مشکلات جامعه ی دینی، راه حل های لیبرالیستی مثل اقتصاد جهانی را می پسندند!

امروز هم هستند کربلایی نشده هایی که از کربلا درس مذاکره و ذلت در برابر دشمن می گیرند! به دور از فهم علت جانبازی علمدار کربلا در راه به زمین نیفتادن حرف ولی، حرف ولی و امام را به زمین می اندازند و تنها در مقام حرافی، ابراز تبعیت از ولی فقیه می کنند!

این افراد در هر جایگاه و با هر تعداد رأیی که باشند، باید بدانند که اولاً کثرت دلیل بر حقانیت نیست، آن چنان که در کربلا هم نبود!

و ثانیاً اگر غدیری نشوند، کربلایی هم نخواهند شد! و روزی ممکن است در لشکر یزید زمان، شمشیر بر امام زمان خود کشیده، نامشان در کنار شمر و عمر ابن سعد در تاریخ ثبت شود!

حسن صیاد