دو سه شب پیش، برنامه ی تیتر امشب شبکه ی خبر دو تا مهمون داشت.

یکی از کارشناسا که بیشتر به ستاد انتخاباتی روحانی شباهت داشت، مهدی پازوکی بود و اون یکی، کارشناسی جوان و مسلط به اسم مجید شاکری و موضوع بحث؛ FATF.

کارشناس موافق FATF همونطور که قابل حدس زدنه، حامی دولت بود و به سبک حسن روحانی، به جای بحث فنی، بیشتر سخنرانی احساسی میکرد، حتی در مدح موضوع بی ربطی مثل برجام! و مخالفان رو به راحتی و با وقاحت تموم به دو دسته تقسیم کرد: یا دزد و اهل پولشویی! و یا مخالف سیاسی دولت!

و در نهایت غربزدگی، تموم حرف مهدی پازوکی این بود که اولاً ما خودمون عرضه و لیاقت نظارت بر خودمون رو نداریم و باید آمریکا روی ما نظارت کنه تا فساد از بین بره! و دیگه این که ما باید هر کاری که جامعه ی جهانی ازمون خواست انجام بدیم تا ازمون راضی باشن!

در مقابل، مجید شاکری که مخالفت خودش رو با دلایل فنی و مستند و به دور از مغلطه های سیاسی بیان می کرد، با دادن اطلاعات در مورد FATF به پازوکی که انگار اولین بار بود اونا رو میشنید، روشن کرد که اولاً چیزی که به مبارزه با پولشویی کمک میکنه، FIU هست نه FATF! دوماً پذیرش FATF، هیچ کمکی به رفع هیچ تحریمی نمیکنه، سوماً پذیرش اون با ایجاد بستر اطلاعاتی، به آمریکا کمک میکنه تا تحریمای خودش رو هدفمندتر تشدید کنه!

جالب اینجاست که بعد از استدلال های دقیق و منطقی شاکری، پازوکی که به سبک اکثر حامیای چشم و گوش بسته ی جریان بنفش، خودش رو به خواب زده بود، تمام استدلالش رو در این جمله خلاصه کرد که: اگه FATF بده، پس چرا این همه کشور امضاش کردن؟!

واقعاً بعد از این همه رودست و خنجر از پشت خوردن از آمریکا و اروپا، چطور هنوز یه ایرانی میتونه واسه اوامرشون یقه چاک بده؟! اونم به هر قیمتی!

حسن صیاد