پيام
**رضا **
93/2/23
حسن صياد
هيچ وقت نديدمت...
اولين بار، وقتي اسمتو شنيدم که ديگه تو اين دنياي غبارآلود نبودي....
و از اون لحظه تا حالا اونقدر دلم تنگت شده که انگار سالهاي سال...!
حسن صياد
شنيدم از بچگي اهل بيت رو دوست داشتي و آخرم همون محبت دستت رو گرفت و شيعه شدي.
شنيدم تک و تنها وسط باقيمونده هاي اهل سقيفه، به غربت اميرالمؤمنين لبيک گفتي.
کاش بودي اون روز که امام مظلومت رو تو کوچه ها ميکشيدن و مثل تو زياد نبودن که از حقانيتش دفاع کنن.
حسن صياد
@};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
حسن صياد
شنيدم که خيلي شکنجه و آزارت دادن وقتي دست از تولي و تبري نکشيدي.
شنيدم بازم ياراي اهل سقيفه براي بيرون کشيدن يار حضرت مرتضي از خونه، به شکستن و آتيش زدن در و ديوار متوسل شدن.
شنيدم هنوزم شريح قاضي ها فتواي قتل اصحاب حق رو صادر ميکنن.
حسن صياد
شنيدم تو که با اشاره لطف حيدري، به زيبايي به «رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه» پيوستي، آخر سر هم تو جشن ميلاد مولاي حاضرت که به توهم کورهاي اطرافت غايب بود، تا آخرين نفس «من ينتظر» رو تعبير کردي و «من قضي نحبه» شدي....
شنيدم که مثل مولاي عطشانت، تو کربلاي غربت زير سمهاي چارپايان غرق به خون شدي.
حسن صياد
و اينطور شد که فرشته اي قلمش رو به مرکب خونت زد و مقابل اسمت نوشت:
شيخ حسن شحاته... شهيد انتظار@};-
