بسم الله و بالله و علی ملّة رسول الله (صلی الله علیه و اله و سلّم)

ماه صفر تموم شد و ظاهراً بعد از دو ماه غم و آه در عزای اهل بیت، وقت پاک کردن اشک از چشامون رسیده، ظاهراً وقت سوگواری به سر رسیده، ظاهراً باید لباس مشکیامونو دربیاریم و اصلاً چاره ای هم غیر از این وجود نداره.
نمیخوام حال خوشتونو خراب کنم، ولی اگه دلی به قضیه نیگا کنیم، هیچ وقت شیعه نمیشه از ته دل خوشحال باشه، مگه این که صاحبمون؛ الطالب بدم المقتول بکربلا و الطالب بدم الانبیاء و الاولیاء؛ حضرت گل نرگس تشریف بیارن و ... .
نه!... گوشه ذهنتون متهمم نکنید به خشکی و افراط! ...
حتماً به دلم حق میدید، اگه یادتون بیاد که روز آخر ماه صفر، علاوه بر شهادت امام غریب طوس، روز آتیش زدن در خونه اولین امام مظلوم و شروع شهادت تدریجی مادرمون؛ حضرت فاطمه زهراء (سلام الله علیهم) هم هست!

دلسروده ای تقدیم به خورشید منزه

 ای مهر تو جلوه‌گاه آبادی عشق
ای روی تو مظهر خدادادی عشق
در ظلمت کورراه‌ها دل می‌مرد
بی تابش آفتابت ای هادی عشق

غمسروده ای از این دل تبدار 

کی می رسی ز راه که دل بی شکیب مانده
سـوی تـو چشــم آیــه امـن یـجـیـب مـانـده
عــــاشـق تـریـن نبـی خـدا در غـبـار غـربت
آقــــای ما بــیا که پیــمــبـر غـریـب مـانـده

سروده ای از حقیر که با نگاهی نخستین به ضریح مبارک متولد شد؛

به یک نگاه تو شد زیر و رو دل سیهم
نگاه کن که ز خویشیّ خویشتن برهم

نگاه کن که به یک غمزه‌ات دلم بردی
نگاه کن که دلم را تمام بر تو دهم

نگاه کن که اسیر تو تا ابد باشم
و تاج نوکری‌‌ات را به روی سر بنهم

نگاه کن که زیارت کنم نگاه تو را
تگاه کن که بشویم به اشک، خاک رهم

چه زائری که ضریح تو را نبوسیدم
مرا ببخش که من شرمسار از گنهم

اگر چه گِرد تو پروانه‌ها طواف کنند
به سوی در نگهی، من به باب بارگهم

نگـاه کـن، «نگـرانـم» نگـاه بـرگیـری
مکن دریغ کریمـا! گـدای این نگهم

      آنگه که چشمها ...

آنگه که دل ز نقش خوش عشق چون پرند
وز داغ آن در آتــش و بی‌تــاب چــون سـپند
وز راز نــــاز و بـــازی و طــــنــازی‌اش بــه آز
وز لــذت نــهـفـتــه در آن ســــوز در کـمـنـد
وز تـیــر آن به رنگ غروب است، رنگ خـون
وز آن پــــرنــــد تـــیــــز دلاویـــــز در گـــزنـــد
وز اشــتــیــاق لـحـظــه دیـــــدار بـی‌قــــــرار
وز جــرم شـورشی که به پـا می‌کند به بند
آنــگــه کـه چـشمـها نـگـران سوی جاده‌ها
در غــربــتـی غریـب گــرفــتـــار حســرت‌انـد
آنــگــه کـه در سـکـوت غـریـبـانه بی‌کـسـی
در اوج خـویــش ســـوی کـس آیـد نـیـازمـنـد
آنــگــه کــه انـتـظـــار دگـر خـسـتـه می‌شود
گـــم می‌شــود در آتـــش لـبــها بـگـو بخـنـد
آرام‌بـخـشی از کـه بـرآیـد بـه جــز نـسـیــم؟
تـلـخـی کــام بـا چـه رود جـز بـه طـعـم قند؟
ای خــوش‌گــزیــن و دلـبــر مشکل‌پسنـد مـا
آخــر چـه می‌شود کـه تـو ما را کنی پسند؟
مـا عـاشقیـم و سـوخـتـه‌دل، طـعـنـه‌ها زیاد
مـظـلـومـمـان چـقــدر پــسـنـدی و دردمـنـد؟
بـیمــار چـشــم و خــال تـو هستیم، رخ نما
حـق‌الـمعـاینه دهمت جـــان، بگـو که چـنــد؟